15 gün yazmayacağım demiştim. 20 gün oldu.
Seçimler bitti. Artık yazmanın zamanı geldi. İlk yazıma bir kral hikayesi ile başlamak istiyorum:
Krala dolandırıcı terziler tarafından sadece zekilerin görebildiği iddia edilen bir elbise dikilir.
Kimse elbiseyi göremez ama kralları onların aptal olduklarını düşünmesin diye yanındaki herkes "Muhteşem bir elbise!" yağları çekerek görüyormuş numarası yapar. Bakar ki kendisinin bir türlü göremediği elbiseyi eşi ve çocukları dahil herkes görüyor, o da kaptırır aptal sanılmama metaforuna kendisini ve o çıplak haliyle halkının karşısına çıkar bir gün.
Bu defa da durumdan haberdar olan halk, kral ve adamlarının gözünde aptal pozisyonuna düşmemek için karşılarında anadan üryan duran adamı alkışlamaya başlarlar, "şahane... muhteşem..." tezahüratları eşliğinde.
Ama birdenbire bir çocuk fırlar kralın önüne ve kahkahalar atarak "Kral çıplaakkkkk" diye bağırmaya başlar. Çocuğun bu haykırışı halk arasında çorap söküğü gibi yayılır. Ve sonunda kralın en has adamı dahil herkes çocuğu onaylamak zorunda kalır!

x x x

Ve 2 dönem üst üte belediye başkanlığını kaybediyorsa kral da çıplaktır, kraliçe de çıplaktır.
Vekil, başkan ve aday kendi köyünde kaybediyorsa,
kral da çıplaktır, kraliçe de çıplaktır.

Öz-İş rumuzlu okuumuz ne güzel izah etmiş:
"Mintanının ilk düğmesini yanlış iliklersen, tüm düğmeler yanlış olur"
Vizyon Kebap'ta yemek verip, "Biz nerde hata yaptık" diye herkese sormanıza gerek yok. İlk düğmeye bakmanız yeterlidir bence.
Kral da çıplak, kraliçe de.