Basında sık yazılan bir olay var, hani şu şortlu kadına tekme atan insan biçimli varlık. Hepten suç onun da değil hani, onu yetiştiren ailede, öğretmende, toplumda… aramalıdır sorunun özünü? 

Dünyada her insan bir varlık bir değer. Hani balık denizin büyüklüğüne küçüklüğüne göre yetişir ya… insan da öyle. Bağırarak gelir dünyaya… Anne, baba, yakınlar, komşular sevinirler. Toplum bir birey kazanır. 

İşte bu bireyin yetişmesi, olgunlaşması, insanlaşması için, anne, baba, yakınlar, komşular, toplum ve devlet görevlidir. 

Çocuk, dahaca olgunlaşmamış, yetişmemiş, insanlaşmamış bir varlıktır. Bununla yükümlü olan görevliler, her varlığın ırkına, dinine, inancına, rengine, giyimine kuşamına bakmaksızın eğitmesi gerekmektedir. Bu bir temel görevdir. 

İnsan yani varlık yalnızca yukarıda belirtilen verilerle yetinmemelidir. Kendisini eğitmek, yetiştirmek, olgunlaştırmak, insanlaştırmak için uğraş vermelidir. Bu ilke, dünyaya gelen her varlık için zorunludur. Çünkü her varlık dünyaya bir hizmet için gelmiştir. Akıl, bilinç, el, göz, ayak, burun, kulak, duyu, duyunç insana bunun için verilmiştir. Bu tür insanlar her gün, iyi, güzel, olumlu şeyler öğrenir öğretirler… 

Bir teselleme: Neyzen Tevfik’e bir gün biri bir tekme atmış. Neyzen ona şöyle bir bakmış, yürümüş gitmiş. Olayı görenler sormuşlar: Niçin ona bir şey demedin? Neyzen; boynunu kıvratmış, o insan değil ki demiş. 

Demek ki, insanlaşmış insan olan he varlığa sevgi saygı gösterir, hizmet verir; şu veya bu nedenle senden hoşlanmadım diye tekme atmaz, kötülük yapmaz. Bir varlığa tekme atmak, kötülük yapmak üstünlük değil.