11 Eylül günü okullar açılıyor. Veliler, öğrenciler, öğretmenler, eğitimciler, yöneticiler kutlu olsun.

“Okul” deyince ceketimi ilikler, bütün varlığımla saygılarımı sunarım. Gerçek bilimin göstericisidir. Bilgiyle donatır bizi. Bilmediklerimizi öğretir.

Sözgelimi ben; okula başlamadan önce kapı vurularak içeri girileceğini bilmiyordum. Okulda ilk günüm. Öğretmenimden izih aldım eve gittim. Döndüğümde, zil çalmış içeri girmişti arkadaşlar. Kapıyı iteledim açılmadı. Biraz sonra zil çaldı, dinlenmeye çıktılar. Oyunlar oynadık. Yine zil çaldı içeri girdik. Öğretmenimiz, kapı vurulmadan, gel denilmeden içire girilmeyeceğini söyledi.

İlk kitabımız ALFABE’’ydi. Üzerinde bir çocukla Atatürk’ün fotoğrafı vardı. Atatürk çocuğa harfleri öğretiyordu. İçerikte, kısa sözcüklerle oluşturulmuş metinler vardı. “Oya top at. Topu tut. İp atla. Koş oyna.”

Elma ağacı altında bir çocuk, elmalara bakıyor. Altındaki yazıda: “Al elma. Bal elma. Diri elma. Sulu elma…” deniyordu.

Kısa kısa metinlerle okunuyordu Alfabe. Uyuyan bir çocuk da vardı. Altında; “Yat uyu. Dinlen. Zinde kalk. Okula gel.” Gibi şeyler yazılıydı.

Bir gün öğretmenimiz “Yağmur” parçasını vermişti bize. O gün babam yoktu evde, derse çalışamadım. Sabah okulda öğretmenimiz okutuyordu. Sıra bana gelince okuyamadım. Ertesi gün düzünden tersinden okudum. Öğretmenimiz; “dün niye okuyamadım?” dedi, “Beni babam çalıştırıyor, evde yoktu” dedim.

Yalnız bunlar mı? Daha birçok şey öğrendik okulda. Büyüklere, küçüklere nasıl davranılır? Saygı sevgi, oturma kalkma, dinlenme. Komşularımız , arkadaşlarımız.  Ortak mallarımız.Okul, çeşme, cami, köy, kent, kasaba. Yardımlaşma, imece. Gelenek, göreneklerimiz. Ormanlarımız, dağlarımız. Rakamlar, ağırlık, uzunluk ölçüleri. Küçükbaş, büyükbaş hayvanlarımız gibi.

10.09.2023, Çamlıyayla