“1919, Mayısın 19’u, Atatürk Samsun’a çıktı” der bir şiir.
Herhalde Atatürk Samsun’a su içmek için çıkmadı.
Düşman işgal etmişti ülkeyi.
İşbirlikçiler sevinç içindeydi..
Düşmanla işbirliği yapanlar vardı..
Ülkenin başındaki Padişah Vahidettin, hükümetin başı Ferit Paşa ve bir bölüm devletli İngiliz hayranıydı.. Ülkenin anahtarını teslim etmişlerdi düşmana..
Anzavur Ahmet, Delibaş, Çapandğlu, Çerkez Ethem ayaklanmışlardı.. Düşmanların altınlarını yiye yiye, halkı soya soya Kuvayi Milliyecileri yok edeceklerdi..
İngiliz, Fransız, İtalyan, Yunan.. gördükçe bunları zil takıp oynuyordu..
Ama, ne dış düşmanın, ne iç düşmanın umduğu olmadı..
Adana, Mersin, Ayıntap, Maraş, Urfa.. ayağa kalkmıştı dövüşüyordu düşmanla.
İzmir, Aydın, Bursa, Afyon, Konya, Balıkesir.. ayağa kalkmış dövüşüyordu düşmanla.
İstanbul, İzmit, Kastamonu, İnebolu, Sinop, Samsun.. ayağa kalkmış dövüşüyordu düşmanla.
Kadınlar kağnıların başına geçmiş cephane taşıyordu cepheye, askere..
Ve kadınlar kuşanmıştı silahlarını, dövüşüyorlardı düşmanla..
Herkes ayaktaydı yediden yetmişe..
Vuruşuyordu düşmanla..
Ateşler içindeydi Anadolu..
Düşmanı kovdular..
Bir oh çektiler..
Cumhuriyeti kurdular..
Devrimleri yaptılar..
Şeker, tütün, bez, kumaş fabrikaları açtılar..
Halkevlerini kurdular..
Köy Enstitülerini açtılar..
Bunları, ulusal bayramları kaldırasınız diye mi yaptılar?
19 Mayıs’ı bir kentle sınırlayasınız diye mi yaptılar?
Aldınız ele, çıktınız yola, gidiyorsunuz doludizgin..
Ne yapmak istiyorsunuz?
Bu ülkenin asli sahipleri var..
Onlar.. Yine kalkarlar.. ayağa..
Yine Samsun’a çıkarlar..
Bu kez ülkenin her yeri Samsun olur..
“Ey Türk Gençliği birinci ödevin, Türk bağımsızlığını, Türk Cumhuriyetini sonsuza dek korumak, kollamaktır. Varlığının ve geleceğinin biricik temeli budur. (…)” diye başlıyor söylev.
Tarih bilmek gerekir tarih..
Ülkenin 19 Mayıs Bayramı kutlu olsun..
Arayın birbirinizi, bayramlaşın..