Ev bakmaya gittik, emlakçi bizi aldı kentin doğusuna boş alanlara götürdü. Müteahhitler paylaşmışlar ovayı düzlüğü, mantar gibi dikmişler binaları. Öyle ucuz filan değil,  beş, altı milyondan başlıyor…

İkili (dubleks), üçlü (tripleks,  katlı (apartman) dikmişler. Biz bir üçlüye baktık. Dayalı, döşeli, odalar, salon, mutfak, tuvalet çiçeklerle süslenmiş, düzenlenmiş, kardeş kardeş duruyorlar laleler gibi. On, on iki milyon tl deniyor. Her şer yapılar(apart)’la dolmuş, Antalya diye bir kent yok sanki! Bir başından girseniz üç-dört saatte çıkabiliyorsunuz diğer başından!

Adana, Kahramanmaraş, Hatay, Şanlıurfa, Malatya  (…) ‘da deprem var ya oranın insanları boşanmış gelmişler buraya. Sanki burada deprem olmazmış gibi! Parası olan ev alıyor, e v kiralıyor, otelde kalıyor, ya da (varsa) bir yakınına sığınıyor. Perişanlık sürüyor.

Bizim oğlan da, kız kardeşine, anasına, bana, bir ev bakın diyor.  Kendi Almanya’da, iki oğlu, bir kızı var. Onlar için düşünüyor evi. Baktık, videosunu çektik yolladık. Beğenmemiş, pahalı bulmuş. Kendine göre bir ev bakmamızı istiyor. Müstakil, bahçeli olacak diyor. Böyle bir ev yok! Olsa da çok pahalı. Ancak arsa alıp kendin yaptırırsan olabilir…

Deprem yüzünden her şey karıştı. Deprem kentleri boşaldı. Dağıldı ülkenin her bir yerine. Kalanlar ise, yağmur, esinti, sel bakımından zor  durumdalar. Çadırda, konteynırda kalıyorlar. Camiye, okula sığınıyorlar. 

Hele çocuklar… Onlar bizim geleceğimiz. Hep birden hizmet vermeliyiz onlara, yaşasın…

Evini yitirmişlere ne zaman ev yapılabilir? Bekliyorlar kuş cülüğü gibi…

25.02.2023, Antalya