Bugünlerde Karacoğlan okumalı.

Ozanlarının ozanı Karacaoğlan’ı okuyunca rahatlıyor insan.

O yalnız sevginin değil, kara günlerin de şairi.

Şiirleri hoşuna gitmemiş ağanın beyin.

Demişler ki terk obayı, yoksa fena olur.

Hani şimdi diyorlar ya, ya sev ya terk et, onun gibi bir şey.

Terketmek kolay mı obayı.. Şöyle diyor:

“Karacaoğlan der neyleyip netmek/ Bir fikrim var şu sılayı terk etmek/ Yıkıl git diyorsun kolay mı gitmek/ Getirdin bu ellere gel diye diye”

Hani bu ülke bazılarının babasının malı.. ya?  Kara gün estirir.. Aç yatırır.. Kan kusturur..  Baş gelinmez ağalara beylere! 

Bir Molla kasım gelip, hesap soracağını düşünmezler bile.

Dört yüz yıl olmuş öleli Karacaoğlan.. Kim bilir kaç kez anmışız onu. Biz böyleyiz. Dirisini ezeriz, ölüsünü anarız. Hani Orhan Veli diyor ya; “Ölünce biz de iyi insan oluruz...”

Karacaoğlan’dan umutlu bir şiir.

GAMLANMA GÖNÜL GAMLANMA

Koyun meler, kuzu meler

Sular hendeğine dolar

Ağlayanlar bir gün güler

Gamlanma gönül, gamlanma

Yiğit yiğide yad olmaz

İyilerde ham süt olmaz

Bin kaygı bir borç ödemez

Gamlanma gönül, gamlanma

Yiğit yiğidin yoldaşı

At, yiğidin öz gardaşı

Sağlıktır her işin başı

Gamlanma gönül, gamlanma

Yiğit yiğide yâr olur

Kötülerde ham süt olur

Kara gün ömrü az olur

Gamlanma gönül, gamlanma

Naçar Karacoğlan naçar

Pençe vurup göğsün açar

Kara gündür gelir geçer

Gamlanma gönül, gamlanma