Bir 23 Nisan günü bir sokakta, boyacı çocuk, simitçi çocuk, uhucu çocuk, çırak çocuk bir araya geldiler. Birbirleriyle şakalaşırken, güzel giyimli, güzel konuşan, çocukları seven bir öğretmen geldi, selamladı oları; yanında getirdiği lokumdan verdi. Saçlarını okşadı, sevdi, hal-hatır soruştular.
ÖĞRETMEN: Çocuklar dedi, bugün 23 Nisan Çocuk Bayramı; şimdi sizin bayram yerinde olmanız gerekmiyor mu? Atatürk’ün önderliğinde, TBMM bugün açıldı. Saylavlar toplanıp, ülkenin geleceğini konuştular. Düşmanı yurttan çıkaracaklarına ant içtiler. Ya bağımsızlık, ya ölüm dediler… Dediklerini gerçekleştirdiler. Cumhuriyeti kurdular. Atatürk Cumhurbaşkanı oldu. Devrimler yaptı. Bugünü çocuk bayramı olarak sizlere armağan etti.. Görüyorum ki sizler buradasınız, neden?
BOYACI ÇOCUK: Anam babam işsiz, iş aradılar yok; kimse iş vermiyor. Kardeşlerim küçük, evimiz derme çatma, kira.. Okula gitme olanağım yok!.. Boyacılıktan kazandığım üç beş kuruşla evimizi geçindirmeye çalışıyorum. Bu yüzden gidemedim..
ÖĞRETMEN: Ya sen dedi simitçi çocuğa.
SİMİTÇİ ÇOCUK: Bende boyacı arkadaşım gibiyim. Para kazanmam gerekiyor. Yoksa evdekiler aç kalacaklar. Ben de bu yüzden bayrama katılamıyorum.
ÖĞRETMEN: Uhucu çocuğa döndü; bakalım sen ne diyeceksin bu konuda?
UHUCU ÇOCUK:Benim hiç kimsem yok abi. Ben sokağa atılmış biriyim.. Çöplüklerden karnımı doyuruyorum. Sokakta yatıyorum. Köpeklerle, kedilerle arkadaş oluyorum.. Beni kimse sevmiyor. Bir okullu çocuk görürsem yaklaşıyorum benden kaçıyor.. Oysa ben ondan çok bir şey istemiyorum; kullandığı uhuyu bana versin yeter.. Uhu çekince üşümüyorum. Bayram benim neyime abi?
ÖĞRETMEN: Çırak yavrum, sen ne diyeceksin bu işlere?
ÇIRAK ÇOCUK: Biraz utangaç tavırla konuştu. Anam babam beni çırak verdiler, bir kunduracının yanında çalışıyorum.. Okula da şöyle böyle gidip geliyorum. İlköğretimi bitirsem tamammış. Daha fazla okutamazlarmış. Babamın kıt gelirine buradan biraz katkıda bulunuyorum.. Okulda öğretmen bayram olduğunu söyledi ama, katılamadım.. Şimdi fırından ekmek alıp ustanın evine götüreceğim..
BAYRAMDAN GELEN ÇOCUK: Bu sırada iyi giyimli bir çocuk sokaktan geçiyordu; öğretmen onu durdurdu; nerden geliyorsun dedi.
BAYRAMDAN GELEN ÇOCUCUK: 23 Nisan Çocuk Bayramı’ndan geliyorum. Büyük bir yöneticinin yerine oturdum. O büyük yeri temsil ediyordum! Yetkilerimi kullanacaktım. İşsizliğe, kavgaya son verilsin, eşitlik gözetilsin, geçim kolaylaştırılsın; hiçbir çocuk sokakta kalmasın katılsın bayrama, çocukluk haklarını kullanabilsin; insan hakları zedelenmesin.. diyecektim; dedirtmediler..
ÖĞRETMEN: Öğretmenin dudakları kıpırdadı, bir şey söyleyecekti; sokağın her yerinden bir ses duyuldu…
Bu sorunlar çözülecek…
Sesin geldiği yere bakıldı, kimse görülemedi.
Bu sorunlar çözülecek…
Sesin geldiği yöne dönüldü bakıldı, kimse görülemedi.
Bu sorunlar çözülecek…
Sesin geldiği yöne dönüldü bakıldı, kimse görülemedi.
Bu sorunlar çözülecek…
Çözülecek..
Cek…
k…
Herkes şaştı; bu ses nerden, kimden gelmişti, kimse anlayamadı..
Bayramınız kutlu olsun çocuklar.