“Hakkın kandilinde gizli sır idim, Anamın beline indirdin beni, Ak mürekkep idim kızıl kan ettin, Türlü irenklere yandırdın beni”…

Anasını, babasını, kendini, Hakk’ı anlatıyor Karacaoğlan. Bir ceninin nasıl, nelerden, hangi aşamalardan geçtiğini  betimliyor… Doğunca bebek seviniyorlar, hoş geldin diyorlar, giydirip, kuşatıp kundaklıyorlar… Talih yaver giderse, al bebek gül bebek büyütüyorlar.

Bu işlevin en çoğu, en büyüğü analara düşüyor… Altı ıslanınca değiştirir… Acıkınca emzirir. Hastalanınca başında uğunur… Kazara ölünce ağıt yakar. Ağ bebeğim…

Yaşarsa, giydir kuşat, yedir içir, besle büyüt, okut… Yüksek okullara, uluslar arası okullara gönderir… başarılı, başarısız konuma göre; doktor, mühendis, öğretmen, maliyeci, hukukçu, doçent, prof, sefir, konsolos, buluşcu, kapıcı, çöpçü, tezgahtar, çerçi, matematikçi, edebiyatçı, asker, polis, bekçi, vali, kaymakam, milletvekili,  (…) olur. Ana baba, kardeş bacı… böyle düşünür!...

Emperyalistler tarafından ülkesi dağıtılmış… işgal edilmişse mülteci durumuna düşürülmüşse… Binlercesi sığınmışsa komşu ülkelere…

Ya da bir yol bulup uzak ülkelere botlarla denizlere açılmışsa, fırtına kopmuşsa denizde, ala bora olmuşsa bot, ölen ölmüş, kalan kalmışsa… Aylan bebekler karaya vurmuşsa…

Büyümüş çocuk genç olmuş, ülkesini korumak için savaşa girmiş, şehit olmuşsa…

Benim anam gibi on bir çocuk doğurup dördü yaşamışsa…

Corona belasından binlercesi gitmişse…

Medeniyim diyen ülkelerin düşünmesi gerekmez mi?

Acıyı yaşayan, yaşamayan analar düşünülmez mi?

Ne yazık ki dünya böyle!

Bugün analar günü!

Hangi sevinç, hangi acıyla kutlanacak analar günü?

Bir büyük dağ gibi dünya, bir yanı kış, bir yanı bahar…

Emperyalistlerin her yanı yaz bahar… sevinç.

Eşi, eski eşi, sevgilisi, eski sevgilisi beni sevmedin diye öldürmüşse beyi kadını…

Bir yanı acı, bir yanı sevinçse ananın, anaların…

Acıyla, sevinçle,

Gelsin çiçekler, kutlu olsun analar günü.

09.05.2021, Adana