Ziyaret Bilgileri
Aktif Ziyaretçi19
Bugün Toplam890
Toplam Ziyaret1595585
M. Demirel Babacanoğlu
karaisalihaber@hotmail.com
BABA OLMAK BABAM
16/06/2023

 

On sekiz haziran babalar günü. Özellikle seçtim bu başlığı. Baba nasıl olunur? Bu konuda hiç düşündük mü? Düşünün bakalım neler çıkacak ortaya!?

Baba olmanın bir okulu yok. Aileden ne gördüysek o. Yani babamızdan ne öğrendiysek o. Ben kendi babamı düşünüyorum? Babasını hiç görmemiş. Daha bebekken babasını almış götürmüşler Irak Cephesine. Şehit olmuş. Sıbyan Mektebi (İlkokul)’ni bitirdiği yıllarda annesinin kaybetmiş; 11-12 yaşlarında çocuk. Kalmışlar iki kız kardeşle. Sıkıldıklarında  Menevşe halalarının yanına gitmişler. Sonra ağaların beylerin oğlağını gütmüş, çiftini çubuğunu sürmüş; gençliğini de yaşayamamış doğru dürüst…

Yakışıklıymış. İyi giyinirmiş. Halay çekermiş, güreşirmiş düğünlerde.  Yaka cebinde kırmızı ipekli mendili varmış… Kızlar bakarmış imrenerek…

Çocukluğumdan anımsıyorum; gıcırdaklı kundurası, cep ağızları, paçası, uçkurluğu örmeli şalvarı, bordo kumaş ceketi vardı. İyi giyinirdi, yakışıklıydı, sesi güzeldi; yeşil kurbağalar, makber, keklik (…) şarkısını söylerdi. ..

Kızlar aşık olmuşlar; istetmiş babam, ama kız babaları vermemiş. Kaçmak istemişler, onu da halası Emine Hanım engellemiş.

Babam en sonunda anamı istetmiş. Anam esmer güzeli, disiplinli bir kadındı. Anamın anası nenem eşini Çanakkale’de şehit vermiş… Zor günler yaşamışlar.

“O keleş (yakışıklı) oğlan bizim kızı mı istiyor”  demiş. “Heye” demişler dünürcüler. Nenem yiğit kadın, yiğitleri sever. “Verdim gitti” demiş.  On bir çocuğu olmuş, yedisini küçük yaşta kaybetmiş.

Ne acı değil mi?

Kolay mı? Baba acısını, ana acısını, çocuk acısını çekmek?  Acının ne menem bir şey olduğunu bilirsiniz. Acıklı türkülerde, şarkılarda tutamazdı kendini babam, ağlardı.  

En çok Keklik  şarkısını söylerdi:

“Keklik gibi kanadımı süzmedim /Murad alıp doya doya gezmedim/ Bu kara yazıyı kendim yazmadım/ Alnıma yazılmış bu kara yazı/ Ağlarım bazı/ Gönül eyyy… sebep ey...”

Şimdi zurnanın “zırt dediği” yere geldik. Bu karmaşa yaşantı içinde babam, nasıl öğrenecekti baba olmayı?  Hangi baba öğrenebilir?

El yordamıyla, göz yordamıyla, akıl yordamıyla baba oldu. 1972 yılında 57 yaşında toprağa verdik…

Babamı her düşündüğümde benim de aklım allak-bullak olur!!! Tanrı rahmet etsin, mekanı cennet olsun… Gözlerim dolu dolu anıyorum…Sevgiyle saygıyla…

13.06.2023, Çamlıyayla

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



158 kez okundu. Yazarlar

Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın

Yazarın diğer yazıları

ÖĞRETMENLER GÜNÜ DÜŞÜNDÜKLERİM - 24/11/2023
ÖĞRETMENLER GÜNÜ DÜŞÜNDÜKLERİM
ÇEVRE TEMİZLİĞİ - 16/11/2023
ÇEVRE TEMİZLİĞİ
ÇAMLIYAYLA - 05/11/2023
M. Demirel Babacanoğlu
DÜNYA BARIŞ GÜNÜ - 04/10/2023
DÜNYA BARIŞ GÜNÜ
EĞİTİM - 25/09/2023
EĞİTİM
ÖĞRENCİ BESLENMESİ - 18/09/2023
ÖĞRENCİ BESLENMESİ
OKULLAR AÇILIYOR - 11/09/2023
OKULLAR AÇILIYOR
BİRAZ DA GÜLELİM - 31/08/2023
BİRAZ DA GÜLELİM
“ABDULLAH ÖZKUCUR’’U ANDIK” - 25/08/2023
“ABDULLAH ÖZKUCUR’’U ANDIK”
 Devamı
AlışSatış
Dolar28.800728.9161
Euro31.493331.6195