Ziyaret Bilgileri
Aktif Ziyaretçi4
Bugün Toplam564
Toplam Ziyaret1688303
M. Demirel Babacanoğlu
karaisalihaber@hotmail.com
BABA OLMAK BABAM
16/06/2023

 

On sekiz haziran babalar günü. Özellikle seçtim bu başlığı. Baba nasıl olunur? Bu konuda hiç düşündük mü? Düşünün bakalım neler çıkacak ortaya!?

Baba olmanın bir okulu yok. Aileden ne gördüysek o. Yani babamızdan ne öğrendiysek o. Ben kendi babamı düşünüyorum? Babasını hiç görmemiş. Daha bebekken babasını almış götürmüşler Irak Cephesine. Şehit olmuş. Sıbyan Mektebi (İlkokul)’ni bitirdiği yıllarda annesinin kaybetmiş; 11-12 yaşlarında çocuk. Kalmışlar iki kız kardeşle. Sıkıldıklarında  Menevşe halalarının yanına gitmişler. Sonra ağaların beylerin oğlağını gütmüş, çiftini çubuğunu sürmüş; gençliğini de yaşayamamış doğru dürüst…

Yakışıklıymış. İyi giyinirmiş. Halay çekermiş, güreşirmiş düğünlerde.  Yaka cebinde kırmızı ipekli mendili varmış… Kızlar bakarmış imrenerek…

Çocukluğumdan anımsıyorum; gıcırdaklı kundurası, cep ağızları, paçası, uçkurluğu örmeli şalvarı, bordo kumaş ceketi vardı. İyi giyinirdi, yakışıklıydı, sesi güzeldi; yeşil kurbağalar, makber, keklik (…) şarkısını söylerdi. ..

Kızlar aşık olmuşlar; istetmiş babam, ama kız babaları vermemiş. Kaçmak istemişler, onu da halası Emine Hanım engellemiş.

Babam en sonunda anamı istetmiş. Anam esmer güzeli, disiplinli bir kadındı. Anamın anası nenem eşini Çanakkale’de şehit vermiş… Zor günler yaşamışlar.

“O keleş (yakışıklı) oğlan bizim kızı mı istiyor”  demiş. “Heye” demişler dünürcüler. Nenem yiğit kadın, yiğitleri sever. “Verdim gitti” demiş.  On bir çocuğu olmuş, yedisini küçük yaşta kaybetmiş.

Ne acı değil mi?

Kolay mı? Baba acısını, ana acısını, çocuk acısını çekmek?  Acının ne menem bir şey olduğunu bilirsiniz. Acıklı türkülerde, şarkılarda tutamazdı kendini babam, ağlardı.  

En çok Keklik  şarkısını söylerdi:

“Keklik gibi kanadımı süzmedim /Murad alıp doya doya gezmedim/ Bu kara yazıyı kendim yazmadım/ Alnıma yazılmış bu kara yazı/ Ağlarım bazı/ Gönül eyyy… sebep ey...”

Şimdi zurnanın “zırt dediği” yere geldik. Bu karmaşa yaşantı içinde babam, nasıl öğrenecekti baba olmayı?  Hangi baba öğrenebilir?

El yordamıyla, göz yordamıyla, akıl yordamıyla baba oldu. 1972 yılında 57 yaşında toprağa verdik…

Babamı her düşündüğümde benim de aklım allak-bullak olur!!! Tanrı rahmet etsin, mekanı cennet olsun… Gözlerim dolu dolu anıyorum…Sevgiyle saygıyla…

13.06.2023, Çamlıyayla

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



194 kez okundu. Yazarlar

Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın

Yazarın diğer yazıları

ÜNAL ŞÖHRET DİRLİK - 24/04/2024
M. Demirel Babacanoğlu
RAMAZAN BAYRAMI - 09/04/2024
RAMAZAN BAYRAMI
SEÇİM ANILARIM - 09/04/2024
SEÇİM ANILARIM
BANA GELEN ŞİİR KİTAPLARI - 02/04/2024
BANA GELEN ŞİİR KİTAPLARI
YAŞLILAR HAFTASINDA DÜŞÜNDÜKLERİM - 21/03/2024
YAŞLILAR HAFTASINDA DÜŞÜNDÜKLERİM
ÇANAKKALE BİR DESTANDIR - 21/03/2024
ÇANAKKALE BİR DESTANDIR
HAYRETTİN İVGİN DERGİLERİ - 05/03/2024
HAYRETTİN İVGİN DERGİLERİ
FİLLİ KÖY - 21/02/2024
FİLLİ KÖY
ARİF NİHAT ASYA - 19/02/2024
ARİF NİHAT ASYA
 Devamı
AlışSatış
Dolar32.429932.5599
Euro34.801134.9406