Babalar gününü de 1910’da Amerikalı Smart Dodd çıkarmış. Biz de ordan almışız 80’li yıllarda. Ne zaman aldığımız da günü gününe belli değil. Yani uzun yıllar babalar gününe önem vermemişiz! Şimdi veriyor muyuz, tartışılır?!

Bana göre ne analar gününe, ne babalar gününe yeterince önem verdiğimiz söylenemez. Çıkın sokaklara bakın, analar babalar hangi köşelerde sızlaşıp duruyor? Toplum düzenimizde yasaların gereği gibi İşlemediği gün gibi ortada.

Bakın siz şu terör olaylarına, kaç ana, kaç baba çocuğunu şehit vermiş, bir köşede ağlıyor, sızlıyor, büzüşüp duruyor, sayısı belli mi? Onu teselli etmek de olası görünmüyor! Hiç kimse, herkes, dünya alem birleşse onun çocuğunu geri verebilir mi?

İnsanlık şaşkın… Birbirini öldürmekten zevk alır duruma gelmiş! Tuzu kuru olanlar, yönetenler (Padişah, Kral, İmparator, Başbakan, başkan…) Silahın her türlüsünü (Kimyasal, madensel, maddesel…) üretiyorlar Satmak için de savaş gereklidir(!).

Peki ne yapmalı, savaş çıkarmalı… Yayılmacı (Emperyal) güçler bu işi iyi biliyorlar. Dünyanın herhangi bir yerinde ayrışmacılık, karşıtlılık tohumlarını ekiyorlar. Bakıyorsunuz A ile B iyi geçinirken savaşa tutuşmuş. Silah üreticileri, pazarlamacıları durur mu? İkisini de silah satıyorlar… Binlerce insan ölmüş, öldürülmüş, sınırlar değişmiş, değiştirilmiş umurlarında değil.

Eğer ayrışmacılık, karşıtlık tohumlarıyla çıkan savaşı yeterli bulmazlarsa trafik, yakıp, yıkma, canlı bomba, sokak, mafya, para aklama, kaçakçılık terörünü gündeme sokuyorlar. Bir de böyle ağlatıyorlar anaları babaları, çocukları… Sanki bu adamlar canlılara eziyet etmek için gelmişler dünyaya?

İnsana, hayvana, toprağa, havaya, dağa, taşa, ota, ormana, böceğe, kuşa, dereye, ımağa, denize, pınara, balığa, tosbağaya, yağmura, kar’a, ele, obaya, kente, köye, devlete millete (…) hizmet etmenin bir erdem olduğunu ne zaman öğrenecekler?