Bayram gelirken biz çocuklar heyecanlı olurduk. Bayram demek bizim için yeni giyinekler yeni ayakkabılar demekti! Babamız şehire gider alır gelirdi. Neşeyle, sevinçle bayramı beklerdik.

Babam camiden gelir gelmez elini öperdik, harçlık alırdık. O da bizi yanaklarımızdan öper severdi. Sonra anamın elini öperdik. Ana sıcaklığını yaşardık. O da çıkının açar harçlık verirdi severek.

O yıl babam bir filik (Ankara keçisi) almıştı. Bizim oralarda çokça Ankara keçisi tercih edilirdi. Dana, sığır kesmek bilinmezdi! Filik eti çok lezzetli olurdu. Gevrekti, ağzında dağılır giderdi.

Filik süslenirdi, kına yakılırdı boğazına, sakalına. Hepimiz severdik filiği. Kılları beyaz olurdu. Çok sevimli bir hayvandı. Postu oturmalık olarak kullanılırdı…

Evimizin önünde meyvesini yediğimiz, gölgesinde oturduğumuz, dalına salıncak kurup sallandığımız ahlat (taş armudu) ağacımız vardı…

Babam, anam birlikte filik keçimizi armut ağacının dibine getirirlerdi. Gözlerini ak yazmayla bağlarlardı. Ağzında dua, pıtır pıtır, az önce açılmış olan çukur önüne yatırırdı babam, keserdi. Kanı akardı hayvanın, bağlı ayakları debelenirdi. Sonra da up uzun dururdu. Babam derisini yüzme işini bitirince, ağaca asardı, karnını açardı. İçini temizlerdi. İşkembesi, ciğeri, dalağı, böbreği alınırdı, gövdesi bölünür, bir bölümü komşulara dağıtılırdı.

Anam örtme (Üç tarafı kapalı önü açık sofa) ocağına ateşi yakmış, sacı hazırlamış, kuşbaşı yapılmış etleri kavururdu. (Sac kavurması.) Yufka ekmeklere  sarar, çomaç (dürüm) yapar yerdik.

Bu işlemden sonra  komşulara, akrabalara gider bayramlarını kutlardık.

Hani nerede çocukluğumun bayramları?

(*). Çocukluğumun Bayramı; Adana-Karaisalı- İncirgediği Köyü’nde yaşanmıştır. Yalnız bizim köyde değil diğer köylerde de benzer şeyler yaşanırdı.

26.06.2023, Çamlıyayla