Savaşlarda; dağlar, ovalar, ağaçlar, hayvanlar, sular, havalar özetle her varlık etkilenmektedir. Savaş demek yıkım demek, yok olmak demektir. Savaşların şimdiye dek bir yararı görülmemiştir… Kralların, yayılmacıların, kapitalistlerin işine yaramıştır.

İnsanlığa gözyaşı ve kan getirmiştir.

Denebilirse savaştan en çok etkilenen kadınlar olmuştur… Bir çocuk, bir genç yetiştirmenin kolay olmadığını herkes bilir. Savaş çıkaranlar da bilir. Savaş araçları gereçleri üretenler de bilir. Ama onlar kendilerini, çocuklarını savaştan uzak tutarlar. Olan kimsesiz, arkasız halka olur. Bir ağıtta şöyle denir: “Sefer tası bakırdandır/ Yemen yolu çamurdandır/ Zenginimiz bedel öder/ Askerimiz fakirdendir”

Hüseyin Güven bunları işliyor yapıtlarında. Metal ya da ağaç levha üzerine, bir tuvale nasıl resim yapılırsa öyle resmetmiş düşüncelerini. Metaller üzerinde, dairsel metaller, dişliler, kıvrımlı çemberler, noktasal perçinler… sıralanmış. Bir yerinden mermi, yaralamış metali, ağacı. İnsanı, canlıyı yaralar gibi, öldürür gibi girmiş metalin kanına mermi!

Değişik boyutlarda, değişik düzende (dörtgen, üçgen, silindir, daire, makine… biçimli) metaller ağaç yontular yerlerini almış sergide. İzleyiciler dikkatle inceliyorlar… anlam çıkarmaya çalışıyorlar…

Anaların duygularını anlatıyorlar yontu(heykel)’lar. Yavrusunu yitirmiş savaşta, acısını gömmüş içine, göz yaşlarına engel olamamış anaların dramını yansıtıyor…

23.01.2018, Adan