Buraya (Çamlıyayla) gelişimin beşinci günü. Bugün hava açık, daha doğrusu hala bulutlu! Yusuf Atılga’ın Anayurt Oteli(*) adlı kitabını bitirdim. Günlükler dizisi olarak yazılmış. Hemen her sayfada yinelemeler var. Otelin, dededen kalan bir konak olduğu belirtilmiş. Cumhuriyet döneminde otel olarak kullanılmış. Zebercet adında biri yönetiyor. Ülke yönetmekten zor olduğunu söylüyor!

Otel, Manisa İstasyonu yakınında bir yerde. Çoğunlukla Ankara treninden inen köylüler kalıyor otelde! Cinsel birleşimlere tanık olunuyor. Emekli bir subay uzun süre kalıyor otelde; cinayet işlemiş adaletten kaçıyor! Sonunda yakalanıyor.

Olaylar çıplaklığıyla anlatılıyor. Bu arada TV izlemeyi sürdürüyorum ben. Deprem olalı 35-36 gün olmuş. Halen acı, olumsuzluklar sürüyor! Hatay’da, Malatya’da, Adıyaman’da çadır yok, su yok! Bakan yok ilgilenen yok diye sızlananlar var. Enkaz altında yakınlarını yitirmişler, arıyorlar, hastanelere, otellere, soruyorlar, yok! Öyle ki kimi kişiler bütün yakınını kaybetmiş, kalmış tek başına, çırpınıyor, aklını zay eylemiş… Bir fırtına esmiş ki sormayın? Yağmur yağmış, kurulu çadırların çoğunu sel basmış. Fırtına almış. Vatandaş onarmaya çalışıyor.

TV haberleri, Şanlıurfa sele teslim diye veriyor. Eşyalar, taşıtlar selin üstünde bir yaprak gibi sürükleniyor… Sağanak yağış, rüzgar;  deprem bölgelerinde etkili olmuş… Çadırları, konteynırları bile sel almış.. Eşyalar ıslanmış, yatacak, kalacak yer yok.  Yetersizlik, çaresizlik içinde çırpınıyorlar. Çocuklar okullara gidemiyorlar. Depremzedeler yollara düşmüşler. Depremsiz yerlere göç ediyorlar.  Dolmuş her yer.  Yaylalar bile dolmuş.

15.03.2023, Çamlıyayla