Seçim, geçim, siyaset birbirinin kardeşi gibidirler.. Bütün işler, insanlar arası ilişkiler siyasetle yürütülür.. Her zaman söylemişim, yazmışımdır.. Siyaset, insan yaşamının başında gelir. Nedense etkin siyasetçiler, insanları siyaset biliminden uzak tutmak isterler.

Üzülerek belirteyim ki, ülkemizde de siyaset böyledir..

İzlediğim, gördüğüm, bildiğim, gözlediğim kadarıyla, etkin siyasetçiler varsıllar, ya da yönetenler sınıfından geliyor.. Geçmişten beri de hep varsıl, hep yönetici olmuşlar.. Bu açıdan bakınca yoksullar sınıfının etkin siyasetçi olması olası görünmüyor.. Hep yönetilen, ezilenler tarafında bulunuyorlar..

Yönetilenlerin büyük bir bölümü yoksulluktan kaynaklanan iç düşünceyle ne olur ne olmaz kaygısındadırlar.. Kendilerini hep oy veren olarak görürler.. Hangi parti, hangi siyasetçi onlara iş, aş veriyor, çocuklarının  öğrenimini yönlendiriyorsa, torpili oluyorsa.. oylarını o ölçüde kullanıyorlar..

İnsanların en büyük korkusu açlık korkusudur. Doyurulmadıkça düşünemezler, yürüyemezler, konuşamazlar; onun için ülkenin başına öyle bir siyaset kurumu gelmelidir ki; insanlar yoksulluktan kurtulabilsinler, eğitilebilsinler.. Yoksulluktan kurtulan, eğitilen insanlar düşünürler, konuşurlar, etkin siyasete girebilirler..

Bizim devlet yapımızda, insanları yoksulluktan kurtarma ilkeleri başta gelir.. Bunu da siyasal yöneticiler eliyle gerçekleştirirler. Söz gelimi, siyasal partilere hazineden yardım yapmak gibi bir yöntem kullanılmaktadır..

Bu yardım niçin yapılır? Üzerinde kafa yorduk mu? Bana kalırsa “evet” diyemiyorum..

Yoksullar içinde, ülkeyi yönetecek öyle çok yetenekler var ki, yoksullukları dolayısıyla yönetimde yer alamıyorlar.. Ancak, seçimden seçime  oy kullanarak siyasete katılabiliyorlar!..

Oysa bu yetenekler, siyasal partiler içinde yer alsalar, siyasal partiler aldıkları hazine yardımlarını bu insanlar için de kullansalar, demokrasinin aksayan temel taşlarından birini düzeltmiş olurlar..

Şimdilik böyle bir olasılık görülmüyor..