ATATÜRK HALK ADAMIYDI

 Atatürk halk adamıydı. Halkın içine girer, onlarla konuşmayı severdi. Bir gün Sabiha Gökçen ile Gazi Çiftliğinde dolaşıyorlardı. Yaşlı bir kadına rastladılar. Atatürk ona “Merhaba Nine” dedi. Kadın, “Merhaba” diyerek karşılık verdi. Atatürk, nereden gelip nereye gittiğini sordu.

“Sincan köylerindenim. Oğlum gavur harbinde şehit oldu. Gazi Paşa yurdumuzu kurtardı. Onu görmek  istiyorum. Bir kere görmeden ölürsem gözlerim açık gider. Düşlerime giriyor. Muhtara anlattım. O da bana Sincan İstasyonu’ndan bilet aldı, gönderdi. Dolanıp duruyorum, onu arıyorum. Sen iyi bir insana benziyorsun, yerini söyleyiver de bulayım…”

Atatürk, Sabiha Gökçen’e; “Görüyorsun ya Gökçen, benim vefalı köylüm Türk köylüm, anam…böyle.”

Sabiha Gökçen atından indi, kadının elini tuttu; “Sen gökte ararken yerde buldun, işte karşında Gazi Paşa.” Deyince, nine elindeki değneği attı. Atatürk’ün ellerine sarıldı. Belki on kez öptü. Gazi Paşa da onun elini öptü. Ana oğul gibi sarmaş dolaş oldular. İkisi de ağlıyordu…

Sakinleşince;

Nine heybesinden küçük bir paket çıkardı. Köy peyniri vardı içinde Ata’ya verdi. “Tek ineğimin sütünden yaptım peyniri. Sana hediye getirdim. Seversen yine getiririm…”

Gazi paşa hemen çıkını açtı, peyniri yedi. Çok beğendiğini söyledi.

Birlikte köşke gittiler.

Köşktekilere şöyle buyurdu Atatürk “Bu anamızı alın, iki gün konuk edin. Sonra köyüne götürün; üç inek alın verin benden armağan olsun…”

İşte Atatürk böyle bir insandı.

Dünyamızdan ayrılışının  84. Yılında yazımızla, sevgimizle, saygımızla anıyoruz.

KAYNAK: Çağdaş Cumhuriyet Kadını, Kahraman Yusufoğlu, 176 s., Yılmaz Kitapevi-2015/İst.