KIZ BAKKAL’IN HİKAYESİ

Vahit ŞAHİN

Eski Kurttepe Yolu dedikleri ama resmi olarak Mücahitler Caddesi olarak geçen, fakat halkın dilinde Tellidere Caddesi olarak bilinen yer, 1970’li yıllarda bu kadar gelişmemişti.  Kız Bakkal civarında yapılaşma henüz yoktu. Hüseyin Bey, bir bakkal dükkanı açtı. Kendisi inşaat işleri ile uğraşıyordu. Bakkal dükkanına kız Didar’ı koymuştu. Küçük yapılı, bir ayağı da aksayan Didar, dükkanı tek başına evirip- çeviriyordu. Yanında da Dedesi vardı. O cadde üzerinde başka da dükkan yoktu. Bağa- bahçeye ve Karaisalı’ya gidenler, mutlaka dükkana uğrar, alış-verişlerini yaparlardı. Kısaca Didar Hanım iyi bir yerden dükkan açmıştı. İşleri çok iyi idi. Güzel paralar kazanıyordu. Bu durumu takip edenler içerisinde çekemeyenler de vardı.

Didar Hanım ve ailesi Sivas yöresinden Alevi yurttaşlarımızdandı. Didar’ın dedesi ise bakkal dükkanaı içerisinde yatıyordu. Ve bir gece dükkanı ateşe verdi kimliği meçhul kişiler. Tesadüf olacak ya, dedesi o gece, havanın sıcak olmasından dolayı içeride değil, dışarıda yatmıştı. Ve böylece ölümden dönmüştü. Didar, Babası Hüseyin ve dedesi adeta yıkılmışlardı.

Bundan sonrasını ise bir zamanlar Kız Bakkaliyesini oğlu Osman ile birlikte işleten Ahmet Çelik’ten dinleyelim:

 ‘’Sene 1973 yılı idi. Ben fırında çalışıyordum. Kız Bakkal’a her gün ekmek veriyordum. Çok iyi insanlardı. Dürüsttüler. Herkesin yardımını koşarlardı. Bir gün sabah ekmek vermeye geldim ki, dükkân o gece cayır cayır yanmış, kül olmuştu. Sağ-sol olayları da yeni başlamıştı. Bunların Sivaslı Aleviler olması nedeniyle o zaman bu yangını sağ görüşlüler çıkarmış olabilir diye yorumlar da yapıldı ama ben de onlar da inanmamıştı. Hüseyin bey bana dedi ki ‘’Bugün benim malıma göz dikenler yarın namusuma da göz diker. Abi ben İstanbul’a taşınacağım. Artık buranın ekmeği-aşı bana haram olsun. Sizler de hakkınızı helal edin.’‘ 

Ve geride kalan eşyalarını bir kamyona yükleyerek İstanbul’a göçtüler. Uzun bir süre haber alamadık. Dedesi ve oğlu Hüseyin ölmüş. Didar Hanımın da sağ olduğunu öğrendik.’‘

  Kız Bakkaliyesini daha sonra amcalarının aldığını ve onlardan da Mahmut Çay’ın kira ile dükkanı işlettiğini ve 1986 yılında kendilerinin satın aldığını söyleyen Ahmet Çelik,’‘25 yıldır aynı isimle bu dükkanı çalıştırıyoruz. Kendileri gittiler ama biz onun ismini halen yaşatıyoruz’‘dedi.

  Kız Bakkal civarında yeni işyeri açanlar, gerek gazete, gerek radyo reklamlarını yanı sıra, bastırdıkları kartvizitlere ‘’Kız Bakkal Yanı’‘ veya ‘’Kız Bakkal Civarı’‘ gibi ibareler kullanmaya devam ediyorlar. Bugün Adana’da çok meşhur olan ‘’KIz Bakkal’‘ özellikle Karaisalıllırın sembolü haline geldi. Toplu taşımaya binenler, inecekleri zaman ‘’Kız Bakkal’da durur musunuz?’‘ derken, dolmuşçular da ‘’Kız Bakkal’da inen var mı ‘’ diye anons etmeye devam ediyorlar.

Kendi menfaatleri için yangın çıkartıp, olaya siyasi boyut vermek isteyenler emeline ulaşamadı ama Didar’ın ismini verdiği Kız Bakkal adı yaşamaya devam ediyor.

(Kaynak: Karaisalı Haber Dergisi -2010)