Yıl ikibin yirmi üç, aylardan Şubat, 

Gecenin bir yarısında, sanki koptu kıyamet

Pazarcık merkezinden sarsıldı Anadolu

Yıkıntının içinde binlerce insan dolu.

Feryat figan, ağıtlar, birbirine karıştı, 

İnsanlar yardım için birbiriyle yarıştı. 

Kurtarma ekipleri, gece gündüz durmadı 

Göçük altında kalan, insanları aradı. 

Büyük küçük her yaştan insanlar koşup geldi

Bir can kurtarmak için, elleriyle taş deldi

Zifiri karanlıklar afakı sarmış idi

On binlerce canımız toprağa girmiş idi. 

Kahraman milletimiz acıları paylaştı, 

Doğulusu batılısı bir biriyle kaynaştı 

Dağlar taşlar ovalar adeta dile geldi, 

Enkazların altında nice masumlar öldü

Günlerce yer altında kurtuluşu bekledi, 

Sabırla saatleri saatleri ekledi. 

Yaradanın lütfuyla yüzlercesi kurtuldu, 

Eşi, dostu, yakınları mutluluğa gark oldu 

Mevlam zeval vermesin şanı büyük devlete

Şükranlarımızı sunarız, eşsiz aziz millete

Gösterme bize Rabbim, bir daha bu acıları

Elbirlikte Saralım bu elim yaraları.

OSMAN ÇEVİK